15. lalələr bitirən hər laləzarın
laləsi qanıdır bir şəhriyarın.
torpaqdan göyərən incə bənövşə
xalıdır bir gözəl dilbər nigarın.

bu ot ki göyərib çay qırağından
bitib bir dilbərin al dodağından.
asta gəz, çəməndə hər qızıl lalə
çıxıb gözəllərin boz torpağından.

bilinməz nə vaxtdan hərlənir bu tas;
nə zaman pozular bu gözəl əsas.
belə nazik fikri dərindən duyub,
ağıl ölçüsüylə dərk etmək olmaz.

bizdən əvvəl varmış bu axşam – səhər,
yəqin bir məqsədlə dönərmiş göylər.
amandır, asta gəz, göz bəbəyidir
nazənin gözəlin, bu gəzdiyin yer.

səhərin mehindən açılıb güllər,
gül – çiçək eşqilə ötür bülbüllər.
zövq al bu bağçadan, çox belə güllər
yaradıb, sovurub torpağa illər.

dünən meyxanada mən bir qocadan
soruşdum ki, gedib bu qədər insan,
onlardan xəbər ver. dedi: - şərab iç!
gedənlər qayıtmaz bir də heç zaman

mey gətir, çal sazı, oxu nəğmələr.
yüz min cəmşidləri, keykavusları
yer udub, unudub daş qərinələr.
gəldik, getdik, dünya nə fayda gördü?

həyatın sirrini bilsəydi ürək,
bilərdi ölümün sirri nə demək.
bu gün sağlığında bir şey bilməyən
ölüb getdi, sabah nə dərk edəcək?

əfsus, gəncliyimin dövranı getdi,
ömrümün xoş bahar zamanı getdi,
gənclik dedikləri o quş, bilmirəm,
nə zaman tərk edib bu canı getdi.

düşmə arxasınca sən biliklərin,
oxşa tellərini incə dilbərin.
zəmanə qanını tökməzdən əvvəl
mey iç, meyxanalar olsun qoy yerin.

əkmə qəm acağı qəlbində bir an,
şadlıq kitabını oxu hər zamanı.
şərab iç, xoş keçin, bəlli bir şeydir
dünyada nə qədər yaşayır insan.

sabahı bilən yox, olma pərişan,
çalış, qəlbin dərddən olmasın şan – şan;
şərab iç, ay üzlüm, ay işığında;
çox gəzər ay, bizdən tapmaz bir nişan.